Pompa jest urządzeniem mechanicznym służącym do wydobywania płynów (wody, płynnych nieczystości, paliw, olejów) ze studzien i zbiorników.
Ze względu na budowę wyróżniamy:
Pompy te mogą być montowane przy studniach, jeziorach czy innych zbiornikach wodnych na powierzchni. Ze zbiornika źródłowego woda do pompy doprowadzana jest wężem ssącym.
Pompy napowierzchniowe charakteryzują się zwartą budową, dzięki czemu mogą być traktowane jako urządzenia stacjonarne, zamontowane na stałe, lub przenośne. Dzięki temu umieszczenie pompy w wybranym miejscu jest bardzo łatwe.
Możliwości stosowania pomp powierzchniowych są jednak w pewien sposób ograniczone, gdyż zgodnie z prawami fizyki maksymalna wysokość zasysania takich pomp nie przekracza 8 metrów. To powoduje, że możemy je stosować tylko gdy poziom lustra wody nie znajduje się niżej niż około 8 m poniżej poziomu gruntu. Jeżeli wodę czerpiemy ze studni, studnia musi mieć również dostatecznie dużą wydajność napływu, aby podczas pracy pompy nie nastąpiło obniżenie poziomu lustra wody poniżej dopuszczalnej granicy.
Do przetłaczania cieczy zanieczyszczonych najczęściej stosowane są obecnie pompy zatapialne. Podobnie jak pompy głębinowe, mają wspólną obudowę z silnikiem dostosowanym do pracy w zanurzeniu. Pompy te są montowane poza budynkiem w studzienkach zbiorczych wykonanych z kręgów betonowych.
Pompy zatapialne mogą być stosowane do odwadniania pomieszczeń piwnicznych zalanych wodą gruntową lub opadową.
Pompy zatapialne do ścieków (niekiedy określane jako pompy do wody brudnej z fekaliami)
nadają się do wszelkiego rodzaju ścieków domowych. Montuje się je w zbiornikach szambowych.
Dla domu jednorodzinnego wystarczająca moc pompy głębinowej wynosi 500 W do 1500 W, przy czym najważniejsze są osiągi pompy wyrażane w dwóch parametrach: wydajność (od kilkudziesięciu do nawet kilkuset litrów na minutę) i wysokość podnoszenia wody tłoczonej do instalacji (kilkadziesiąt metrów).